Według przepisów umowy ADR (punkt 1.8.3.1) każde przedsiębiorstwo, którego działalność obejmuje transport towarów niebezpiecznych albo związane z nim nadawanie, pakowanie, załadunek napełnianie lub rozładunek, powinno wyznaczyć jednego lub więcej doradców do spraw bezpieczeństwa w przewozie towarów niebezpiecznych, odpowiedzialnego za wspieranie działań zapobiegających zagrożeniom.
Obowiązek posiadania doradcy leży nie tylko na przewoźniku, ale na każdej firmie będącej częścią łańcucha transportowego materiałów niebezpiecznych czyli załadowcy, pakującego, rozładowcy.
Kara za brak w firmie doradcy do spraw bezpieczeństwa w przewozie towarów niebezpiecznych wynosi 5000 zł.
Przepisy związane z transportem towarów niebezpiecznych zmieniają się co dwa lata, w latach nieparzystych. Przez pierwsze 6 miesięcy po wprowadzeniu nowych przepisów możemy korzystać z okresu przejściowego i nadal używać „starej” wersji przepisów ADR.
Przepisem krajowym, który reguluje przewóz towarów niebezpiecznych w ruchu drogowym jest Ustawa o transporcie drogowym towarów niebezpiecznych z dnia 19 sierpnia 2011 r. Dz.U. 2011 nr 227 poz. 1367.
Celem przepisów regulujących przewóz towarów niebezpiecznych jest ograniczenie ryzyka wystąpienia wypadków oraz szkód. Wprowadzają one zasady dotyczące doboru opakowań, oznakowania towarów, pojazdów, dokumentacji transportowej.
Co to jest ADR?
Transport materiałów niebezpiecznych uwarunkowany jest odrębnymi przepisami w ramach międzynarodowej konwencji sporządzonej w Genewie 30 września 1957 roku. Umowa ta nazywana jest w skrócie ADR (fr. L’ Accord relatif au transport international des marchandises Dangereuses par Route). Określa ona, jakie towary uważane są za materiały niebezpieczne, a także jak należy je pakować, przechowywać, a także przewozić. Przepisy te są nowelizowane co 2 lata (zawsze wraz z początkiem roku nieparzystego). Przykładem zmiany w przepisach ADR wprowadzonego w ADR 2017 jest nowa instrukcja pisemna, która powinna znajdować się w każdym pojeździe przewożącym towary niebezpieczne i oznakowanym tablicami wyróżniającymi. Wzór nowej pisemnej instrukcji ADR można wydrukować ze strony:
Instrukcja ADR 2019 PDF – LINK
Ile klas wyróżnia ADR?
Według umowy ADR wszystkie produkowane na świecie niebezpieczne materiały podzielone są na 13 klas zagrożeń:
- Materiały i przedmioty wybuchowe
- Gazy (palne, niepalne, trujące)
- Materiały ciekłe zapalne
- 4.1. Materiały stałe zapalne, materiały samoreaktywne,materiały polimeryzujące oraz materiały wybuchowe stałe odczulone
4.2. Materiały samozapalne
4.3. Materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy zapalne
- 5.1. Materiały utleniające
5.2. Nadtlenki organiczne
- 6.1. Materiały trujące
6.2. Materiały zakaźne
- Materiały promieniotwórcze
- Materiały żrące
- Różne materiały i przedmioty niebezpieczne.
Czy istnieją wyłączenia z przepisów ADR przy przewozie materiałów niebezpiecznych?
Owszem. Przepisy umowy ADR nie mają zastosowania m.in. w przypadku przewozu dokonywanego przez osobę fizyczną w oryginalnych, niewielkich opakowaniach do użytku własnego bądź na potrzeby działalności rekreacyjno-sportowej. Wyłączenia dotyczą również transportu urządzeń lub wyposażenia, które nie są objęte przepisami ADR, aczkolwiek w swoich podzespołach zawierają elementy uważane za niebezpieczne. Zwolnieniu podlegają też przewozy nadzorowane bądź wykonywane przez służby ratownicze (np. holowanie pojazdów przewożących materiały niebezpieczne), a także o charakterze ratunkowym. Niektóre towary mają przypisane przepisy szczególne, które pozwalają przewozić je bez spełniania wymogów zawartych w ADR. Przykładem takiej sytuacji jest przepis szczególny 168 dla azbestu, który pozwala go po odpowiednim zabezpieczeniu przewozić jako niepodlegający przepisom ADR. Szczegółowe wyłączenia z przepisów ADR znajdą Państwo w przepisach umowy, tzn. 1.1.3, 3.3, 3.4 oraz 3.5.
Zobacz pełną treść przepisów dotyczących przewozu, oznakowania i szkolenia w zakresie ADR:
